dag 8, Goetsenhoven-Petite Rosiere, 25 maart, 22 km.
25 maart 2018 - Ramillies, België
Hallo allemaal,
Vanmorgen zagen we dat het gevroren had de zon kwam al tevoorschijn. Trees en Troet hadden tussen de bedrijven door voor een prima ontbijt gezorgd. Ze hadden namenlijk ook nog twee kleinkinderen, Bas en Lisa, te logeren. Lisa riep vanmorgen al om 6 uur " Oma ik heb goed geslapen." Met andere woorden, ik wil eruit en zo geschiedde. Trees en haar man zijn ook rasechte wandelaars en hebben menige camino gelopen. Ze zijn ervaringsdeskundigen en weten wat pelgrims nodig hebben.Bij hun ben je op het juiste adres. Na het afscheid vol goede moed over de paden tussen de akkers en de velden en de eerste zonnestralen gaven al een beetje warmte.
Zag ik het goed. Iets verder stond een grote koperen brouwketel midden in een rotonde. Iets verder verklaarde een bord heel veel. We waren in het bierdorp Hoegaarden en "yes" even later was daar de brouwerij. Jammer genoeg geen teken van leven dus maar weer verder. De route liep de hele dag over een oude verharde spoorweg. Ook nu weer konden we al heel ver kijken waar we naartoe gingen. Wij zagen dat er langs de route nergens geen zwerfvuil lag. Wel lagen er veel volle vuilniszakken. Zouden ze hebben geweten dat wij hier vandaag langs kwamen of was het omdat het gisteren nationale " opschoondag" was.
We hebben deze week al drie grenzen gehad. Een landsgrens, taalgrens en pijngrens.
Na Hoegaarden wordt het stilaan tweetalig. Zo kwamen we in Geldenaken, sommige (de Fransen) zeggen Jodoigne. Gedurende de dag werd het steeds warmer en verdwenen er steeds meer kledingstukken in de rugzak. Het was tenslotte ook 12 graden en de zon scheen uitbundig met weinig wind. Wat gaat er gebeuren als het straks harder gaat dooien.
Onderweg stond op een bord dat we vlakbij Mont Saint Andre waren en daar had je een "Promenade de maison du roy" en het pijltje wees richting Nederland. Zouden die Belgen echt denken dat ik de weg naar huis niet meer weet.
Omstreeks 17.00 uur kwamen we bij onze slaapplaats aan Maison Chantraine in Saint Rosiere. Ligt wel enkele kilometers van de route maar dan heb je ook iets. Lekker lang in een heet bad gelegen en dat was heerlijk voor de beenspieren. Welterusten allemaal want we staan morgen erg vroeg op om naar Namen, sommige zeggen Namur, te lopen.
Groetjes, C. en A.
Vanmorgen zagen we dat het gevroren had de zon kwam al tevoorschijn. Trees en Troet hadden tussen de bedrijven door voor een prima ontbijt gezorgd. Ze hadden namenlijk ook nog twee kleinkinderen, Bas en Lisa, te logeren. Lisa riep vanmorgen al om 6 uur " Oma ik heb goed geslapen." Met andere woorden, ik wil eruit en zo geschiedde. Trees en haar man zijn ook rasechte wandelaars en hebben menige camino gelopen. Ze zijn ervaringsdeskundigen en weten wat pelgrims nodig hebben.Bij hun ben je op het juiste adres. Na het afscheid vol goede moed over de paden tussen de akkers en de velden en de eerste zonnestralen gaven al een beetje warmte.
Zag ik het goed. Iets verder stond een grote koperen brouwketel midden in een rotonde. Iets verder verklaarde een bord heel veel. We waren in het bierdorp Hoegaarden en "yes" even later was daar de brouwerij. Jammer genoeg geen teken van leven dus maar weer verder. De route liep de hele dag over een oude verharde spoorweg. Ook nu weer konden we al heel ver kijken waar we naartoe gingen. Wij zagen dat er langs de route nergens geen zwerfvuil lag. Wel lagen er veel volle vuilniszakken. Zouden ze hebben geweten dat wij hier vandaag langs kwamen of was het omdat het gisteren nationale " opschoondag" was.
We hebben deze week al drie grenzen gehad. Een landsgrens, taalgrens en pijngrens.
Na Hoegaarden wordt het stilaan tweetalig. Zo kwamen we in Geldenaken, sommige (de Fransen) zeggen Jodoigne. Gedurende de dag werd het steeds warmer en verdwenen er steeds meer kledingstukken in de rugzak. Het was tenslotte ook 12 graden en de zon scheen uitbundig met weinig wind. Wat gaat er gebeuren als het straks harder gaat dooien.
Onderweg stond op een bord dat we vlakbij Mont Saint Andre waren en daar had je een "Promenade de maison du roy" en het pijltje wees richting Nederland. Zouden die Belgen echt denken dat ik de weg naar huis niet meer weet.
Omstreeks 17.00 uur kwamen we bij onze slaapplaats aan Maison Chantraine in Saint Rosiere. Ligt wel enkele kilometers van de route maar dan heb je ook iets. Lekker lang in een heet bad gelegen en dat was heerlijk voor de beenspieren. Welterusten allemaal want we staan morgen erg vroeg op om naar Namen, sommige zeggen Namur, te lopen.
Groetjes, C. en A.
Groetjes, Ria en Jan
Hier in Lithoijen was het ook een schitterende lentedag en we hebben al in de zon gezeten op ons terras! Hopelijk wordt het niet al te warm voor jullie!
Groetjes.