dag 99, Palas de Rei-Castaneda, zondag 24 juni. 25 km.
24 juni 2018 - Pedrouzo, Spanje
Hallo allemaal,
Gisteravond was het nog lang warm en een stel pelgrims uit Ierland en een Canadees waren nog bezig met een gezellig feestje. Hadden veel lol maar toch de raam maar dichtgedaan.
Vandaag zouden we vrij vroeg vertrekken en dus hadden we onze slaap hard nodig.
Het zou 34 graden worden. Dat lijkt heet en dat was het ook. We hadden ongeveer 25 km voor de boeg en nog redelijk veel klimmetjes en evenzovele afdalingen.
De omgeving is nog steeds mooi en nog eenmaal de karakteristieke dingen van Galicie op foto vastgelegd zoals een oude kerk, herrero, romeinse brug, eucaliptus bomen en de koeiestront op de weg.
De eucaliptusbomen geuren zeer fijn en het hout wordt gebruikt voor de papierindustrie.
Dit hout groeit zeer snel maar ontrekt veel water aan het toch al droge Spaanse land.
Dat is overigens niet het grootste probleem. Het hout bevat zeer brandbare stoffen en als er bosbranden ontstaan zijn deze moeilijk te blussen.
Vandaag voor de eerste keer de boosdoeners gezien die de weg vol schijten.
Een boer maakte een hek open van een weiland waar een twintigtal koeien instonden.
De eerste 3 koeien volgden gehoorzaam de boer naar de iets verder gelegen boerderij.
De rest van de koeien kwam op zijn gemak achter de drie eerste aan.
De boer was zelf al weer lang op de boerderij toen de rest van de koeien nog op zijn gemak over de weg naar de boerderij liep.
Onderweg ook nog een mooie oude Romeinse brug gezien. Zal zeer waarschijnlijk onze laatste zijn op deze reis.
Naarmate de dag vorderde begon het steeds meer te dooien en we waren blij dat we omstreeks 14.00 uur bij onze slaapplaats waren.
We hadden nog een bijzonder voorval vandaag. Ik heb jullie toch verteld van die Duitse documentairemaakster die een paar dagen geleden tijdens het filmen haar koffertje met dure apparatuur liet staan en wij haar achterna liepen en haar het koffertje gaven. Nou vandaag stond ze weer langs de weg te filmen. We liepen naar haar toe en maakten een praatje. Toen ze uit het gesprek begreep dat we de hele weg van Nederland naar hier waren gelopen was er geen houden meer aan. Wij moesten deel uitmaken van haar documentaire die ze maakt voor de TVA Fernsehen Ostbayern.
Tijdens ons verhaal stonden we op een gegeven moment alle drie te janken.
Toen onze tranen weer opgedroogd waren, dat ging overigens vlug met deze hitte, hebben we nog wat gegevens uitgewisseld voor de verdere afwerking van onze deelname aan de documentaire.
Het blijft kennelijk een bijzondere tocht tot de laatste dag.
Zometeen hier in de herberg eten wat de eigenaresse heeft gekookt en daarna nog een drankje en op tijd weer naar bed want morgen weer bijtijds de camino op voordat het weer heet wordt.
C en A.
Gisteravond was het nog lang warm en een stel pelgrims uit Ierland en een Canadees waren nog bezig met een gezellig feestje. Hadden veel lol maar toch de raam maar dichtgedaan.
Vandaag zouden we vrij vroeg vertrekken en dus hadden we onze slaap hard nodig.
Het zou 34 graden worden. Dat lijkt heet en dat was het ook. We hadden ongeveer 25 km voor de boeg en nog redelijk veel klimmetjes en evenzovele afdalingen.
De omgeving is nog steeds mooi en nog eenmaal de karakteristieke dingen van Galicie op foto vastgelegd zoals een oude kerk, herrero, romeinse brug, eucaliptus bomen en de koeiestront op de weg.
De eucaliptusbomen geuren zeer fijn en het hout wordt gebruikt voor de papierindustrie.
Dit hout groeit zeer snel maar ontrekt veel water aan het toch al droge Spaanse land.
Dat is overigens niet het grootste probleem. Het hout bevat zeer brandbare stoffen en als er bosbranden ontstaan zijn deze moeilijk te blussen.
Vandaag voor de eerste keer de boosdoeners gezien die de weg vol schijten.
Een boer maakte een hek open van een weiland waar een twintigtal koeien instonden.
De eerste 3 koeien volgden gehoorzaam de boer naar de iets verder gelegen boerderij.
De rest van de koeien kwam op zijn gemak achter de drie eerste aan.
De boer was zelf al weer lang op de boerderij toen de rest van de koeien nog op zijn gemak over de weg naar de boerderij liep.
Onderweg ook nog een mooie oude Romeinse brug gezien. Zal zeer waarschijnlijk onze laatste zijn op deze reis.
Naarmate de dag vorderde begon het steeds meer te dooien en we waren blij dat we omstreeks 14.00 uur bij onze slaapplaats waren.
We hadden nog een bijzonder voorval vandaag. Ik heb jullie toch verteld van die Duitse documentairemaakster die een paar dagen geleden tijdens het filmen haar koffertje met dure apparatuur liet staan en wij haar achterna liepen en haar het koffertje gaven. Nou vandaag stond ze weer langs de weg te filmen. We liepen naar haar toe en maakten een praatje. Toen ze uit het gesprek begreep dat we de hele weg van Nederland naar hier waren gelopen was er geen houden meer aan. Wij moesten deel uitmaken van haar documentaire die ze maakt voor de TVA Fernsehen Ostbayern.
Tijdens ons verhaal stonden we op een gegeven moment alle drie te janken.
Toen onze tranen weer opgedroogd waren, dat ging overigens vlug met deze hitte, hebben we nog wat gegevens uitgewisseld voor de verdere afwerking van onze deelname aan de documentaire.
Het blijft kennelijk een bijzondere tocht tot de laatste dag.
Zometeen hier in de herberg eten wat de eigenaresse heeft gekookt en daarna nog een drankje en op tijd weer naar bed want morgen weer bijtijds de camino op voordat het weer heet wordt.
C en A.
