woensdag, 27 april 2022.

Vandaag een korte etappe van Strabeek naar Sittard. De grote heuvels hebben we achter ons gelaten en het landschap is glooiend geworden. Het weer is nog steeds fantastisch. De rug is minder pijnlijk en dat is een goed teken. Onderweg in Schimmert, vlakbij Spaubeek hebben we samen met Jeanne, de zus van Coby en Hans haar man, geluncht. Zij waren van Zuid Frankrijk weer op weg naar huis en vanmiddag in de buurt van de plaats waar wij liepen. Mooi toch.  De omgeving is schitterend met mooie gebouwen en een bloemrijke natuur met lelietjes der dalen, bosanemonen, aronskelken en Salomonszegel. Op een terras in Munstergeleen probeerde een hond al geruime tijd zijn kop door een hek te wringen. Wat bleek, aan de andere kant lag een stuk Bifiworstje. Zijn baasje, die het druk had met drinken en buurten had dit niet in de gaten. Of de hond alsnog die lekkernij te pakken heeft gekregen daar hebben we niet meer op gewacht. Bij onze slaapplaats in een buitenwijk van Sittard onze spullen gedropt en 1,5 km verder gelopen naar het centrum van Sittard om iets te eten. Daar was het een drukte van belang. Het leek wel carnaval. Geen wonder dat we onderweg weinig mensen zagen. Die zaten allemaal hier. Verschillende mooie houtsnijwerken gezien onderweg waaronder drie patrijzen en een paashaas die 4 x zo groot was als Coby. Morgen loopt onze route langs Susteren waar vier bekenden van ons deze week op vakantie zijn. Gaan we daar gezellig een bakje koffie drinken. De  wereld is klein en mijn vermoeidheid groot. Welterusten.