dag 12, Givet-Vievers sur Viroin donderdag 29 maart 22km.
29 maart 2018 - Viroinval, België
Hallo allemaal,
Het onderkomen in het parochiehuis in Givet was prima alleen de douchebeurt hebben we maar overgeslagen.Doen we vandaag wel twee keer in Vievers sur Viroin.
Het was een frisse start maar na enkele km's was dat over. Vandaag nog ongeveer 5 km langs de Maas tot Aubrives en dan de heuvels in van de ardennen.
Langs de Maas boven op de heuvel een indrukwekkend fort van ongeveer 500 mtr lang.
Het viel ons wel op dat we geen ganzen langs en in de Maas zagen sinds we Givet waren gepasseerd. Ik moest even nadenken wat de mogelijke oorzaak zou kunnen zijn want langs de oevers was voldoende voedsel voor die beesten. Maar natuurlijk dat was het. Hier waren we in Frankrijk en daar maken ze van ganzelevers " foie-gras" Jullie weten dat wel, die pate in kleine potjes wat voor veel geld aan onnozele toeristen wordt verkocht. Die slimme ganzen weten dat en denken " er zijn grenzen" en wij blijven aan de veilige kant.
Eenmaal verwijderd van de " vlakke " etappe's langs de Maas ging het heuvel op en heuvel af en daar tussendoor veel " vals " plat. Dit was af en toe duidelijk te merken aan de kuiten.Het is echter een goeie training voor wat er nog komen gaat.
Soms worden bushokjes door ons oneigenlijk gebruikt als lunchplaats want het zonnetje kan dan wel schijnen maar er staat soms nog een frisse wind. Dat is niet prettig voor de beenspieren hebben we ondervonden. Mocht toevallig die blonde buschauffeuse langskomen dan duiken we wel weg.
In de heuvels toch af en toe het pelgrimspad links of als het zo uitkwam rechts laten liggen want we hadden wandelschoenen aan en geen laarzen.
In Treignes bij een fontein de drinkbus gevuld en twee drinkebroers nog eens ingeschonken.
Op een pleintje stond een grote oude boom waar enkele honderden rode kevers op de stam zaten. Allemaal tekens dat de lente er echt aan zit te komen.
Onze schoonzoon Robert, de partner van Ineke, kreeg vandaag de eerste van de vele chemokuren. Hij, Ineke en hun vier kinderen hebben nog een lange weg te gaan. Zij blijven
positief en gaan ervoor.
Het is ook beter om een kaars te ontsteken dan te klagen over de duisternis en ik vind het knap als zulke jonge mensen dit op kunnen brengen. Petje af.
Wij hebben vandaag ondervonden dat het niet uitmaakt of je snel of langzaam loopt. De weg blijft even lang.
Het onderkomen in het parochiehuis in Givet was prima alleen de douchebeurt hebben we maar overgeslagen.Doen we vandaag wel twee keer in Vievers sur Viroin.
Het was een frisse start maar na enkele km's was dat over. Vandaag nog ongeveer 5 km langs de Maas tot Aubrives en dan de heuvels in van de ardennen.
Langs de Maas boven op de heuvel een indrukwekkend fort van ongeveer 500 mtr lang.
Het viel ons wel op dat we geen ganzen langs en in de Maas zagen sinds we Givet waren gepasseerd. Ik moest even nadenken wat de mogelijke oorzaak zou kunnen zijn want langs de oevers was voldoende voedsel voor die beesten. Maar natuurlijk dat was het. Hier waren we in Frankrijk en daar maken ze van ganzelevers " foie-gras" Jullie weten dat wel, die pate in kleine potjes wat voor veel geld aan onnozele toeristen wordt verkocht. Die slimme ganzen weten dat en denken " er zijn grenzen" en wij blijven aan de veilige kant.
Eenmaal verwijderd van de " vlakke " etappe's langs de Maas ging het heuvel op en heuvel af en daar tussendoor veel " vals " plat. Dit was af en toe duidelijk te merken aan de kuiten.Het is echter een goeie training voor wat er nog komen gaat.
Soms worden bushokjes door ons oneigenlijk gebruikt als lunchplaats want het zonnetje kan dan wel schijnen maar er staat soms nog een frisse wind. Dat is niet prettig voor de beenspieren hebben we ondervonden. Mocht toevallig die blonde buschauffeuse langskomen dan duiken we wel weg.
In de heuvels toch af en toe het pelgrimspad links of als het zo uitkwam rechts laten liggen want we hadden wandelschoenen aan en geen laarzen.
In Treignes bij een fontein de drinkbus gevuld en twee drinkebroers nog eens ingeschonken.
Op een pleintje stond een grote oude boom waar enkele honderden rode kevers op de stam zaten. Allemaal tekens dat de lente er echt aan zit te komen.
Onze schoonzoon Robert, de partner van Ineke, kreeg vandaag de eerste van de vele chemokuren. Hij, Ineke en hun vier kinderen hebben nog een lange weg te gaan. Zij blijven
positief en gaan ervoor.
Het is ook beter om een kaars te ontsteken dan te klagen over de duisternis en ik vind het knap als zulke jonge mensen dit op kunnen brengen. Petje af.
Wij hebben vandaag ondervonden dat het niet uitmaakt of je snel of langzaam loopt. De weg blijft even lang.
Bedankt voor de mooie woorden.
Die spreuk komt op een tegeltje !
Groetjes, Robert
Ik weet het, vier is ook al veel! maar vijf zijn het er uiteindelijk geworden!
Ik weet het, die ijle lucht in de bergen/heuvels! Haha!!!
Maar mooi gesproken en mooi gedacht! Wij houden goede moed, net zoals jullie dat doen met deze gedenkwaardige, mooie en vooral ook lange wandeling! Dikke x van ons alle zeven! Tjee er worden er steeds meer haha!
Wat geniet ik toch elke keer van jullie mooie en vooral humoristische verhalen, ik druk ze elke dag af en verzamel ze ,alleen jammer dat ik dan de foto's niet meer kan vergroten .Langs deze weg willen wij jullie maar zeker ook Ineke en Robert en de VIJF !! kinderen heel veel sterkte toewensen groetjes en liefs Huub en Betsie.
Coby ziet er steeds beter uit. Jij lijkt wat afgetraind. Ha ha ..
Loop ze. Nol en Lies