dag 90, San Justo de la Vega-Rabanal del Camino, vrijdag 15 juni. 24 km.

Hallo allemaal,
Weer goed geslapen en ernstig vroeg ( 06.00 uur) opgestaan in verband met de verwachtte hitte. We hebben vandaag 24 km voor de boeg en het laatste stuk gaat bergopwaarts.
Als we Astorga naderen schijnt de gouden morgenzon op de kloosters en andere gebouwen.
Het is erg druk op de route met pelgrims uit alle hoeken van de wereld.
Het is vandaag ongeveer 27 graden en toch zagen we twee jappaners met lange broek, dikke jas en handschoenen aan. Ik krijg het al warm als ik het zie en daarom zijn we ze vlug
voorbij gelopen.
Uiteindelijk kwamen we omstreeks 13.00 uur aan bij onze albergue.
Onderweg naar de Montes de Leon waar onze slaapplaats is zagen we een helikopterplatform. Die is speciaal hier omdat deze streek vrij onherbergzaam is en druk bevolkt met pelgrims.
Als iemand het hier aan zijn rikketik krijgt of een ernstige val maakt is het wel zo prettig dat je zo snel mogelijk medische hulp krijgt.
In een klein en oud dorpje een van de mooiste houten kruizen tot op heden gezien. Door zijn eenvoud en soberheid straalde het meer kracht uit dan de anderen die ik in de diverse kerken en kathedralen heb gezien.
Vreemd was het feit dat we een paar wandelschoenen aan een hoogspanningskabel zagen hangen. We hebben ze in bomen zien hangen, op stenen zien staan en langs de weg zien liggen maar het verhaal achter dit paar schoenen ontgaat ons.
Ik weet dat sommige mensen hun pet aan de kapstok hangen als ze er genoeg van hebben.
De eigenaar van deze schoenen heeft onder een zodanige spanning gelopen dat hij er de brui aan heeft gegeven en zijn schoenen omhoog heeft gegooid. Vandaar waarschijnlijk de benaming "hoogspanningskabels".
Hier in Spanje zagen we een heel ander soort " kattebak " dan bij ons in Nederland. De foto verklaard waarom.
Morgen gaan we weer vroeg op pad vanwege de verwachtte warmte. We lopen dan vanaf het begin naar een hoogte van ruim 1500 meter naar het " Cruz de Ferro " om het belangrijkste ding te doen op deze geweldige tocht.
Het is de soberste maar meest indringende plek van de Sint Jacobsroute.
Uit een hoop stenen steekt een lange eikenhouten paal met daarop een klein ijzeren kruis.
De precieze betekenis ligt in het duister. Zeker is dat de pelgrims al sinds eeuwen een steen bij het kruis leggen. Deze steen moet van huis zijn meegenomen en niet kort daarvoor ergens zijn opgeraapt.
Het gebed van het Cruz de Ferro luidt" Heer moge deze steen, symbool voor al mijn inspanningen op mijn bedevaart, die ik aan de voet van het kruis van de Verlosser neerleg, eens, als over de daden van mijn leven wordt geoordeeld, de weegschaal ten gunste van mijn goede daden doen doorslaan. Moge het zo zijn."
Voor vele pelgrims betekent het ritueel ook het symbolisch afleggen van iets wat hun ziel bezwaart.
Ik ( Dre ) zo eigenwijs als ik ben leg morgen, samen met Coby, onze steen bij het kruis, niet om bovenomschreven reden maar voor de gezondheid en geluk van onze naasten.
Het beloofd morgen een emotionele dag te worden want ik weet nu al dat ik morgen zal huilen als een klein kind daar boven op die berg als onze steen zijn bestemming krijgt.
Tot morgen allemaal.
C en A.